Şubat 2020 81
Acı ve Ağırlık – Kerime Ural Cengiz
İki hafta olmuştu. Tam iki haftadır çekinerek geliyor ayaklarım bu eve. Sabah çıkıp akşam geliyorum. Utanarak yediğim akşam yemeğinden sonra ses etmeden geçiyorum küçük odama. Yatak altımdan kayıyormuş gibi. Tavana bakıyor gözlerim, dalıyorum. Tavanlarda insanı oyalayan bir şeyler olmalı! Yoksa acılarını daha yoğun hissediyor . İçim daralıyor.Yüreğimi sökseler yerinden daha az acır. Yok! Yok artık […]
İyilik Buradan Geçer Mi? -Salih Sezen
No 1: Bizim sokaktan iyilik geçer Çoğunlukla sarhoştur Şu evler azıcık sallanmasalar ne iyi olur Ayakkabısının sağı da çürük dişine vurur Duru sesini üç tekerli arabasında öne oturtur Çok para etmeyen metal cenazeler birbirine döner sırtını İbrahim amca diyelim adına bazan havaya kızar bazan olmayan çocuğu yerine Arabasından ayırmadığı süsler sobasını sever O giderken karşıdan […]
Acının Yelkovanı – Volkan Bağçeci
Bazı çocukları zaman değil acı büyütürdü. Acının akrebi yüreklerini zehirler, acının yelkovanı zamana karşı kılıç kuşanırdı. Bu yüzden çocuklaşırdı yaşlanınca bazı insanlar. Yaşanmasına izin verilmeyen yıllara sitemiydi bu biyolojik bedenimizin, zihinimizin ve belki de ruhumuzun. Çocuk olmak kusursuz insan olarak doğduğumuz, büyüdükçe toplumca hayvanlaştırıldığımız kimimizin, ve yine yaşlandıkça çocuklaşmak bir hediyesi değil miydi bizlere tanrının? […]
Son Yorumlar