Işıklar içinde bir gecedeyim.
Çayımın demindeki çırpınışlarındayım.
Sıkılmıyorum,
İzliyorum,
Vazgeçtiğimi sandıklarıma koşuyorum.
Sebebini bilmediklerimin tuzağıyım.
Gözümden akıp giden ne varsa,
İç çekiyorum.
Kendime yaşattıklarıma yanıyorum..
Geceleyin herkes uyurken,
Kalemime gelenler gelir.
Yanı başımda duran yatağımda,
Uyumak yerine,
Uykuma rüyalarımı anlatırım.
İçime çöken sessizliğin,
Karanlığı olurum.
Sırdaşı olurum.
Bana has olur.
Dünyalarımda biriktirdiklerimi,
Benden başkası yaşayamaz.
Kalbimde çatırdayan yapraklar var.
Kahvemin acısında saklanan,
Düşüncelerimden martı gibi uçup giden,
Hepsini ahde vefâmda sakladım.
Yüreğimin acısına sahip çıkmayanlara,
Sözlerimin noktasıyla veda ettim.
Kısa cümleleri adını koyamadığım denizlere attım.
Ben de yanıp sönmeye can atanlara,
Yüreğimin el değmemiş kapılarını açtım..
Bir cevap yazın