Görmek istemiyorum artık seni
Yıkıl karanlığında yıkıl
Köpek seslerini duyuyor musun
Kulağında çınlıyor mu gecenin karanlığı
Ey yaşam denilen ufaklık
Beni alacak mısın koynuna
Sen ki dolunay gecelerinde
Kekik ağaçlarının kokusundaki yalnızlık
Bıraktım seni özgürlüğünün ateşine
Bıraktım kemiklerine
Yalnızlığın ateşinde yanarken
Kemiklerin bir sis bulutunda uçacak
Ve bütün dünya kekik kokacak…
tebrik ederim Kader Hanım..
Çok güzel bir şiir, hele “Ey yaşam denilen ufaklık!” diye seslenişinize bayıldım. Başarılarınızın devam etmesini dilerim. Size bir sayfa ayırdıkları için KİRPİ EDEBİYAT VE DÜŞÜN DERGİSİ ailesini de tebrik ediyorum. Başka şiirlerinizi de okumak dileğiyle.
Çok teşekkür ederim Hakan Bey.Yaşam bizden büyük değil aslında.Sadece bunun farkına varmamız gerekiyor diye düşünüyorum.Tekrar teşekkür ediyorum güzel yorumunuz ve beğendiğiz için.
Yanıtla
