Yalnızlıklar yalınayak geziniyor kör kuyularda Kuyular parçalanıyor kimliğiyle çatışan yağmurlarda Yağmurlar,sonsuzluk perçemlerinde asılı en son umutlarla Umutları unutan insanlık,efsunlara sığındılar batıl inanışlarla İnanışlar insanlar için bir umut ipi,gökyüzü mavisinin sonsuzlukta yanışı Sararmış şiirler gibiydi meskenler,donuk likalardan geçiyor yaşayışlardan Şiirler insanların duygularıyla aheste aheste nirvanaya uzanışı Uzanışlar, zoraki mevsimlerde sakin bir çölün uyanışı Çocuklar uyandılar uykularından afaki silsilelerde bir su hayali Hayali bir su yıkasın cihani tüm umutsuzluklar temizlensin Hayali bir mevsim sarsın şehirleri,musikiler içinden seslensin Tüm sesler sessizlikleriyle müsavi su hayali kuran çöllerde ilerlesin Silinsin tüm eziyetler maveralardan,son bulsun tüm hüzünler Hüzünlerin arasında bize sonsuzlukları fısıldasın güzinler Güzinler haykırsın gerçekleri,gerçekleri çağırsın güzinleri Yaklaşan akşam saatlerinde kör bir adam semaya sessizce baksın Silinsin artık mutsuzluk şehirleri,aksın caddelerden mutluluk nehirleri…..
Bir cevap yazın