Gülüşün Şiiri
Gülüşün bir çağrıydı,
Şairi kendine çeken,
Fakat kalbi özgürlüğü severdi,
Aşkın zincirlerini istemezdi.
Bakışları derin ve anlamlıydı,
Düşüncelerle dolu bir deniz,
Apollo’nun armağanıydı bu,
Aşk değil, ilham için bir sefer.
Hayal gücü rüyasıydı bu,
Hafif ve narin bir dokunuş,
Yaratıcılığın kıvılcımıydı,
Şiir için bir coşku ve tutuş.
Kelimeler akmaya başladı,
Kalem kağıda değdi,
Gülümsemenin büyüsüyle,
Şiir doğdu, ruha değdi.
Aşk olmasa da ilham vardı,
Duygular kelimelerle aktı,
Gülümsemenin yankısıydı bu,
Şiirde sonsuza dek kaldı.
Aşkla
Atilla Ersan Şahibrahimvelioğlu
Bir cevap yazın