Size de iyi yıllar ey şimdiki zaman
o atın yelesine bağlı kızıl akşamların yorgun gözleri
deniz kokulu pencerenin son yaprak dökümü
çocukluğunu esirgeyen bir ömrün saati kırık ve meydan boşalıyor
korkuyorum yağmur alnıma düşmeyi unutursa bir gün
aşkın eli çalmazsa kapımı bir daha
korkuyorum umudum yosun tutmasın bir gece yarısı
ama bakarsın insan uzayda bulur ölümsüzlüğün yurdunu
size de iyi yıllar ey yitik zaman
yalnızlığın kalbinde büyüttüğüm yılgın geceler
sevincin kırık dizesiydim bir balkonun intihar demirleri
en büyük özlemin en hüzünlü izi
bir boş zamanımda ölçeceğim hipotenüsü ve hayatın ritmini
ama en acısı gözlerimizde o yükseklik korkusu
hani dediği şarkının ‘beni de koynunuza alın ey hatıralar’
belki bu sene de ölüm unutur bizi
Yelda Karataş
Aralık, 2017, 2019
Bir cevap yazın