Ben şairim.
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla.
Nefesim hasret kokar.
Ben şairim,
aşkı öğrenmedim sevgilinin kucağında.
Çifte kavrulmuştur yüreğim,
hasret ocağında.
Gözyaşlarım bölüşür yüreğimi,
ve beynimi kelimeler.
Pencereler gözlerim gibi puslu.
Sağlam sandığım kalbimde bir korku.
Bilmiyorum cesurmuyum korkak mı.
Ya da zekmiyim aptalmı.
Hiçbir şeye sahip değilken her şeyi kaybetmeinin korkusu.
Ve havada hala teninin kokusu.
Ellerimde tütün,
Kalbimde zifir.
İçtiğim sigarada yatıştırmıyor artık sinir uçlarımı.
Hayatın kendisi unutturur hayatı.
Zaman dediğin ömür törpüsü.
Ve ben şairim
Kelimelerledir gülmem de ağlamam da.
Sen gittiğinden beri,
Şafağı tutarım perçeminden,
Savaşırım mor cepkenli dağlarla.
Beynimde bir sancı,
bıçak saplanmış gibi.
Ah bulamadığım cümle,
Seni bir bulsam sevgiliyi bulmuş gibi sevineceğim,
Ve o an,
Yazdığım bütün şiirleri beynimden sileceğim.
Her köşe başında yok olan umut.
Fotoğrafların söndürmüyor, körüklüyor hasretimi.
Sen gittiğnden beri güzel kadın.
Ben kelimelere sığındım.
Merhametli olmasa da her biri.
Ve ben şairim,
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla,
Nefesim hasret kokar.
Ve ben şairim,
aşkı öğrenmedim sevgilinin kucağında.
Çifte kavrulmuştur yüreğim,
hasret ocağında.
Bir cevap yazın